Saturday 16 December 2017

तू दिसतेस आणि मी हरवतो .


तू दिसतेस आणि मी हरवतो . 


तू दिसतेस आणि मी हरवतो .
हरवता हरवता तुझ्या भोवती स्वतःलाच न्यहाळतो .

तुझा त्या बडबडीत मी स्वतःलाच हरवून बसतो.
तुझा त्या डोळ्यात पाहताच मी क्षणात विरघळून जातो .

तुझी नजर मजवर स्तिरावताच स्वतःलाच मी समजावत असतो .

तुझा तोंडून शब्ध निघताच आपसूकच हृदयावर कोरला जातो .

 तू दिसतेस आणि मी हरवतो .

हरवता हरवता तुझा पाठलाग करत राहतो.
तुझा पढणाऱ्या सावलिशीपण , मी तू समजून बोलत राहतो .

तू दिसण्याचा प्रत्येक दिवसाची वाट आतुरतेने पाहत राहतो .

माग अचानक बऱ्याच वेळ तुझ्याशी  बोलता बोलता
निघून जाणारा वेळ सुद्धा वेडा ठरवून निघून जात्तो

मात्र मी स्वतःला तितेच गुंतलेला बघत राहतो  आणि
तू दिसण्याचा प्रत्येक दिवसाची वाट आतुरतेने पाहत असतो .

तू दिसतेस आणि मी पुन्हा हरवतो


आठवणींचा पाऊस

आठवणींचा पाऊस 



पाऊस आला पाऊस आला . 
क्षणात मान मोहून गेला 

पाऊस आला पाऊस आला 
आठवण प्रीतीची दाटून गेला . 

आल्या सरीवर सारी 
घेऊन आल्या आठवणी मानावरी  

भिजवून गेला पाऊस सारा 
आठवणी उरातच साठवून गेला
 
होत्या त्या आठवणी हि गुलाबा सारख्या 
टोचत होते काटे तर्री स्पर्श होता प्रेमाचा 

माग का कुणास ठाऊक गेला. अचानक कोसळुन 

वेड प्रितीचे  या हृदयाला लावून 
रंग प्रितीचे दिलेस दाठवून 

आणि गेलास या आठवणीत माला एकटालाच टाकून 

पाऊस आला पाऊस आला 
क्षणात डोळे भरवून गेला .!!


                                                                       अक्षय पोळ.